حَمْدا یَکُونُ وُصْلَةً إِلَى طَاعَتِهِ وَ عَفْوِهِ، وَ سَبَبا إِلَى رِضْوَانِهِ، وَ ذَرِیعَةً إِلَى مَغْفِرَتِهِ، وَ طَرِیقا إِلَى جَنَّتِهِ، وَ خَفِیرا مِنْ نَقِمَتِهِ، وَ أَمْنا مِنْ غَضَبِهِ، وَ ظَهِیرا عَلَى طَاعَتِهِ، وَ حَاجِزا عَنْ مَعْصِیَتِهِ، وَ عَوْنا عَلَى تَأْدِیَةِ حَقِّهِ وَ وَظَائِفِهِ.
حمدى که موجب طاعت و عفو او باشد و سبب خشنودى او گردد و علت آمرزش او شود و راه بهشت را بگشاید واز عقوبت او ما را در پناه خود گیرد و از خشم او ایمن گرداند. در طاعت او ما را نیرو دهد و از نافرمانى او باز دارد و در اداى حق و وظایف الهى مدد کند.
(صحیفه مبارکه سجادیه«ع»)
