...مرکب...

 ثُمَّ آثَرْتَنَا بِهِ عَلَى سَائِرِ الْأُمَمِ، وَ اصْطَفَیْتَنَا بِفَضْلِهِ دُونَ أَهْلِ الْمِلَلِ، فَصُمْنَا بِأَمْرِکَ نَهَارَهُ، وَ قُمْنَا بِعَوْنِکَ لَیْلَهُ، مُتَعَرِّضِینَ بِصِیَامِهِ وَ قِیَامِهِ لِمَا عَرَّضْتَنَا لَهُ مِنْ رَحْمَتِکَ، وَ تَسَبَّبْنَا إِلَیْهِ مِنْ مَثُوبَتِکَ، وَ أَنْتَ الْمَلِى ءُ بِمَا رُغِبَ فِیهِ إِلَیْکَ، الْجَوَادُ بِمَا سُئِلْتَ مِنْ فَضْلِکَ، الْقَرِیبُ إِلَى مَنْ حَاوَلَ قُرْبَکَ.

 خدایا تو ما را بر امم دیگر برگزیدى، و رمضان را مخصوص ما گردانیدى و فضل این ماه را به ما عنایت کردى، نه به اصحاب شرایع دیگر، پس به فرمان تو روز آن را روزه گرفتیم و به یارى تو شب به پا خاستیم، بدین روزه و شب زنده دارى ما را در معرض بخشایش خویش آوردى و ما به ریسمان ثواب تو چنگ فرا بردیم، هر کس روى سوى تو آرد امیدش را بر مى آورى و آن که از فضل تو چیزى خواهد، بى دریغ مى بخشى و هر کس به تو تقرب جویند تو هم بدو نزدیک شوى.

(صحیفه مبارکه سجادیه«ع»)